Kategori Aytekin Kuş

Bu topraklarda seksen yedi yıllık ömrünü asmalarla iç içe geçirmiş Cafer Amca yine gönüllerimizin birincisi idi.

Mahalle geleneksel yaşamın soyut ve somut unsurları ile toplumumuzun belleğini orada yaşayanlarında en alt kimliklerini yansıtır.

Dünkü yazımda Köyiçi’nde yıkılan havuzla birlikte son 60 yılda yitirdiğimiz yapılardan söz etmiştim.

Yaz ve kış Safranbolu’da yaşamayı severim. Özellikle yazın Bağlar’ın tadı hiçbir yerde yoktur.

Gümüşümüz pırlantaya bekleyerek değil işlenerek dönüşür. İşte bir semtin dönüşüm projesi konusu. Yap, yakıştır; Gümüş’e de bu yakışır.

Sokaklarımız kentimizin belleğidir ve sokak tanıtım tabelaları bile belirli bir ölçü içindedir.

1950 yılının ortalarında baba ocağı Gümüş Semti’ne taşınma sürecini hayal meyal anımsıyorum.

Geçenlerde yaşı 70, işi bitmemiş İsmet Paşa’cılar ‘çivileme’ yapmak istiyoruz deyince aracılık yapmam gerekti. Elçiye zeval olmaz.

Oysaki ilçemizde belgelenmesi gereken birbirinden ilginç tarihi, mimari ve sosyal yapı ile ilgili soyut ve somut özneler vardır.

Arslan Kaynardağ’ın ‘Kültürel Koruma Örneği Olarak Safranbolu’ başlıklı yazısı, bir bilim adamının öngörüsü bakımından çok önemlidir.